W tym artykule dowiesz się, co kryje się za nazwami poszczególnych technologii wyświetlania OLED, LCD i AMOLED.
Wyświetlacze OLED
OLED (Organic Light Emitting Diode) to organiczna dioda elektroluminescencyjna wykonana z organicznych materiałów półprzewodnikowych, które są elektrycznie izolujące. Takie urządzenia są często wykorzystywane w elektronice użytkowej (telewizory, smartfony i tablety).
Wyświetlacze LCD
LCD (angielski: Liquid Crystal Display) to ekrany ciekłokrystaliczne. Poszczególne piksele składają się z tak zwanych "ciekłych kryształów". W wyświetlaczach LCD napięcie elektryczne jest wykorzystywane do wpływania na orientację ciekłych kryształów, a tym samym kierunek polaryzacji światła. Wyświetlacze LCD nie zapalają się same, ale są podświetlane od tyłu (np. za pomocą "podświetlenia"). Wyświetlacze LCD często znajdują się w elektronice użytkowej, a także wyświetlaczach laptopów, smartfonach lub tabletach. W wielu samochodach tak zwane "wyświetlacze head-up" są również ekranami LCD. Ponadto większość kalkulatorów lub zegarów cyfrowych współpracuje z nim.
Wyświetlacze AMOLED
AMOLED (angielski: Active Matrix Organic Light Emitting Diode) należą do wyświetlaczy OLED, ale nie są podświetlane, ale same się świecą. Mają małe samoświecące diody, które mogą być indywidualnie sterowane przez tranzystory, a tym samym reprezentują kolor. Ponieważ technologia prowadzi do problemów i jest kosztowna w produkcji dużych rozdzielczości ekranu, jest używana głównie w przypadku małych urządzeń, takich jak smartfony.
Wszystkie te technologie wyświetlania mogą być wyposażone w panele dotykowe, a tym samym umożliwiają wprowadzanie ekranu za pomocą pióra lub palca. Zastosowano tu pojemnościowe lub indukcyjne panele dotykowe.
