Computerbewaking is de voortdurende inspanning om actief de activiteit van het doelapparaat, de belangrijkste acties en alle gegevens die naar de harde schijven worden geüpload (intern, extern of verborgen) te controleren, terwijl netwerkbewaking het proces is van het bewaken van waardevolle gegevens die worden overgedragen via lokale computernetwerken zoals LAN of via internet.
Het monitoringproces kan worden uitgevoerd door een enkel individu of een groep, criminele organisaties, overheden en grote bedrijven, en wordt vaak op een geheime manier gedaan omdat het niet legaal is of de entiteit die de surveillance uitvoert, probeert te voorkomen dat argwaan wordt gewekt.
Tegenwoordig is de alomtegenwoordigheid van computer- en netwerkbewaking onmiskenbaar en wordt bijna al het internetverkeer te allen tijde gecontroleerd.
Het handhaven van online privacy is vrijwel onmogelijk, waardoor overheden en andere overheidsinstanties sociale controle kunnen instellen en behouden, potentiële bedreigingen kunnen identificeren en observeren, en vooral criminele activiteiten kunnen onderzoeken en voorkomen.
Na de komst en implementatie van surveillanceprogramma's en toezichtstructuren zoals het Total Information Awareness-project, innovatieve monitoringtechnologieën zoals hogesnelheidssurveillancecomputers en biometrische software, en federale wetten zoals de Communications Assistance for Law Enforcement Act, beschikken overheden en grote organisaties momenteel over een ongekend vermogen om de activiteit van alle internetgebruikers en burgers continu te monitoren.
Niettemin vechten niet-gouvernementele organisaties zoals Reporters without Borders en de Electronic Frontier Foundation voor het behoud van de individuele privacy en het behoud van de burgerrechten van burgers. Ook heeft de gerenommeerde en beruchte "hacktivistische" groep / vereniging "the Anonymous" meerdere regeringen en hun websites gehackt om de voortdurende "draconische surveillance" aan het publiek te onthullen.
Dergelijke niet-gouvernementele organisaties en burgerwachtgroepen uiten hun bezorgdheid dat de beweging naar massasurveillance met beperkte politieke en persoonlijke vrijheden onwettig en immoreel is, wat heeft geleid tot tal van rechtszaken zoals de "Hepting v. AT &T" Verenigde Staten class-action rechtszaak.
Omdat het grootste deel van computersurveillance draait om het monitoren van internetverkeer, gegevens en gedragspatronen, hebben de VS in 1994 de "Communications Assistance for Law Enforcement Act" aangenomen, ook bekend als "Digital Telephony Act", waarin staat dat alle telefoongesprekken en breedbandinternetverkeer (zoekgeschiedenis, e-mails, in-app-berichten, enz.) gemakkelijk toegankelijk moeten zijn voor onbeperkte, ongehinderde, real-time monitoring door de overheid en haar inlichtingendiensten.
Alle gegevens die via internet worden verzonden, zijn verdeeld in kleinere segmenten die "pakketten" worden genoemd, die veel gemakkelijker en sneller naar de doelbestemming kunnen worden getransporteerd, waar ze weer worden samengevoegd tot een compleet bestand, afbeelding, bericht, enz. Packet capture of "packet sniffing" is het proces van het bewaken van deze exacte gegevenssegmenten met behulp van een packet capture-apparaat dat onmiddellijk de gegevenspakketten in beslag neemt, de informatie doorzoekt en op zoek gaat naar belangrijke details. Volgens de Communications Assistance for Law Enforcement Act zijn alle telecommunicatiebedrijven in de Verenigde Staten gedwongen om dergelijke pakketopnameapparaten en -software te implementeren, zodat federale wetshandhavings- en inlichtingendiensten in staat zijn om al het breedbandinternet en voice over Internet protocol (VoIP) -verkeer van hun klanten te onderscheppen.
