5-draads analoog resistief
Normaal gesproken detecteert het bovenste deel van een analoog resistief paneel slechts één van de X- of Y-coördinaten. Deze methode heeft echter nadelen als gevolg van de slijtage van de film, schade aan elektroden veroorzaakt door stress, de degradatie van homogeniteit op de geleidende film en de drift van gedetecteerde coördinaten. Een 5-draads weerstandsfilm is een technologie om deze tekortkomingen aan te vullen en het mechanisme en werkingsprincipe zijn als volgt.
Zoals te zien is in de bovenstaande tekening, in een 5-draads resistief aanraakpaneel anders, meet het onderste deel (normaal glas) zowel X- als Y-coördinaten, terwijl het bovenste deel (normaal film) alleen spanning toepast. Vanwege dit verschil in basisontwerp biedt een 5-draads methode een uitstekende stabiliteit en uithoudingsvermogen en wordt deze niet beïnvloed door schade aan de elektroden op het bovenste deel en de degradatie van homogeniteit van de geleidende film. Het volgende is een illustratie van het coördinatensysteem
De meest algemene methode onder touch panel technologieën.
Door gebruik te maken van een paar geleidende films die tussen de bovenste en onderste laag tegenover elkaar worden ingebracht, als druk boven een bepaald niveau wordt uitgeoefend op een willekeurige positie, zijn de twee geleidende films ontworpen om elkaar te raken. De basisstructuur van een resistief aanraakscherm is als volgt.
4-draads analoog resistief
Als de meest gegeneraliseerde methode onder analoge resistieve films, zijn de structuur en het werkingsmechanisme van de methode als volgt. Zoals te zien is in de bovenstaande tekening, wordt spanning toegepast op de elektroden aan elke kant van de bovenste film. Als een willekeurige plek naar beneden wordt geduwd terwijl spanning op de bovenste film wordt toegepast, wordt potentiaal op de onderste film gemeten en wordt de X-coördinaat gedetecteerd. Voor de detectie van de Y-coördinaat wordt spanning toegepast op de onderste film en potentiaal op de bovenste 1 film wordt gemeten. Deze methode pikt immers X- en Y-coördinaten afzonderlijk op.
