نظارت کامپیوتری تلاش مداوم برای نظارت فعال بر فعالیت دستگاه هدف، اقدامات کلیدی و تمام داده هایی است که در هارد دیسک ها (داخلی، خارجی یا پنهان) اپلود می شود، در حالی که نظارت بر شبکه فرایند نظارت بر داده های ارزشمند است که از طریق شبکه های کامپیوتری محلی مانند LAN یا از طریق اینترنت منتقل می شود.
فرایند نظارت می تواند توسط یک فرد یا یک گروه، سازمان های جنایی، دولت ها و شرکت های بزرگ انجام شود و اغلب به صورت مخفیانه انجام می شود زیرا یا قانونی نیست یا نهادی که نظارت را انجام می دهد تلاش می کند تا از ایجاد سوء ظن جلوگیری کند.
امروزه حضور همه جانبه نظارت بر کامپیوتر و شبکه غیر قابل انکار است و تقریبا تمام ترافیک اینترنت در همه زمان ها نظارت می شود.
حفظ حریم خصوصی انلاین تقریبا غیرممکن است که به دولت ها و سایر سازمان های حاکم اجازه می دهد تا کنترل اجتماعی را ایجاد و حفظ کنند، تهدیدات بالقوه را شناسایی و مشاهده کنند و مهمتر از همه تحقیق و جلوگیری از فعالیت های جنایی.
پس از ظهور و اجرای برنامه های نظارتی و ساختارهای نظارتی مانند پروژه اگاهی کامل اطلاعات، فن اوری های نظارت نواورانه مانند رایانه های نظارتی با سرعت بالا و نرم افزار بیومتریک و قوانین فدرال مانند قانون کمک های ارتباطی برای اجرای قانون، دولت ها و سازمان های بزرگ در حال حاضر توانایی بی سابقه ای برای نظارت مداوم بر فعالیت همه کاربران اینترنت و شهروندان دارند.
با این وجود، سازمان های غیر دولتی مانند گزارشگران بدون مرز و بنیاد مرزهای الکترونیکی برای حفظ حریم خصوصی فردی و حفظ حقوق مدنی شهروندان مبارزه می کنند. همچنین، گروه / انجمن مشهور و بدنام "هکتیویست" "ناشناس" چندین دولت و وب سایت های انها را هک کرده است تا "نظارت سختگیرانه" را به عموم مردم نشان دهد.
چنین سازمان های غیر دولتی و گروه های شورشی ابراز نگرانی می کنند که جنبش به سمت نظارت گسترده با ازادی های سیاسی و شخصی محدود غیرقانونی و غیر اخلاقی است که منجر به پرونده های متعددی مانند "Hepting v. AT & T" ایالات متحده شده است.
از انجا که بخش بزرگی از نظارت کامپیوتری حول نظارت بر ترافیک اینترنت، داده ها و الگوهای رفتاری می چرخد، در سال 1994 ایالات متحده "قانون کمک ارتباطات برای اجرای قانون" را تصویب کرد که همچنین به عنوان "قانون تلفن دیجیتال" شناخته می شود که بیان می کند که تمام تماس های تلفنی و ترافیک اینترنت پهن باند (سابقه جستجو، ایمیل ها، پیام های درون برنامه و غیره) باید به راحتی برای نامحدود در دسترس باشد. نظارت بدون مانع و در زمان واقعی توسط دولت و سازمان های اطلاعاتی ان.
تمام داده های ارسال شده از طریق اینترنت به بخش های کوچکتر به نام "بسته ها" تقسیم می شوند که می توانند بسیار اسان تر و سریع تر به مقصد هدف منتقل شوند، جایی که انها به یک فایل کامل، تصویر، پیام و غیره مونتاژ می شوند. ضبط بسته یا "بو کشیدن بسته" فرایند نظارت بر این بخش های دقیق داده ها با کمک یک دستگاه ضبط بسته است که بلافاصله بسته های داده را توقیف می کند، اطلاعات را غربال می کند و به دنبال جزئیات مهم است. طبق قانون کمک های ارتباطی برای اجرای قانون، تمام شرکت های مخابراتی ایالات متحده مجبور به پیاده سازی چنین دستگاه ها و نرم افزارهای ضبط بسته هستند تا اجرای قانون فدرال و سازمان های اطلاعاتی بتوانند تمام ترافیک اینترنت پهن باند و صدای مشتریان خود را از پروتکل اینترنت (VoIP) رهگیری کنند.
