Toenemende skaarste aan grondstowwe en die toenemende verbruik van skaars (duur) metale is deurslaggewend vir die vele navorsing op die gebied van deursigtige, geleidende, buigsame elektrodes. Die doel is om hul produksie op groot skaal teen lae koste moontlik te maak. Dit is bedoel om bros materiale soos ITO te vervang en dit in die toekoms moontlik te maak om meer geboë skerms in toestelle soos selfone en raakskerms te installeer. Op die oomblik is daar egter geen algehele vervaardigingsmetode hiervoor gevind nie.

Onlangs is die aandag gevestig op elektrospinning. 'N Proses wat nie baie produktief en meer geskik is vir spesiale produkte nie. Volgens Wikipedia is elektrospinning die vervaardiging van dun vesels uit polimeeroplossings deur behandeling in 'n elektriese veld.

In hierdie proses word die polimeeroplossing by 'n elektrode gedoseer en deur die elektriese veld uit die elektrode onttrek en versnel. In 'n komplekse proses word die polimeeroplossing verdeel in klein en baie klein vesels en webbe, wat uiteindelik as 'n soort fleece op die toonbankelektrode neergesit word. Die proses produseer tipies vesels met diameters van minder as 1000 nm, en daarom word na die produkte verwys as nanovesels (alhoewel die definisie streng 'n veseldeursnee van minder as 100 nm vereis). Die gevolg van elektrospinning is byna onmoontlik om te voorspel. Die gewenste teikenproduk word dus empiries bereik deur 'n lang optimalisering van die parameters. Ladingsdigtheid, viskositeit en oppervlakspanning van die polimeeroplossing het 'n beduidende invloed op die morfologie van die vesels en hul deursnee.

Tot dusver was toepassings van nanovesels hoofsaaklik op die gebied van filterprosesse vir fyn stof en dies meer, maar 'n wye verskeidenheid ander toepassings, insluitend mediese tegnologie, word bespreek.